یکی از منابع باستان‌شناسان که اطلاعات زیادی درباره‌ی افکار و عقاید، آداب و رسوم و فرهنگ‌های رایج در میان یک ملت را در اختیار آنان می‌گذارد ظروفی‌ست که از مناطق مختلف بدست آمده‌است. در میان ادوار مختلف، دوره سلجوقی از جمله دوره‌های درخشان از نظر ساخت و تزیین ظروف، مخصوصا ظروف سفالی محسوب می‌شود. همچنین هنر تصویرگری نیز در این دوره از جایگاه مهمی برخوردار بوده‌است البته نقوش تزیینی در هنر ایران به نوعی حاملان فرهنگ باارزش ایرانی محسوب می‌شوند، از جمله نقوشی که همواره مورد توجه بوده پرندگان و موجودات بالدار اساطیری بوده‌است. از دوره سلجوقی تنگ‌های زیادی به‌جا مانده‌است؛ یکی از این تنگ‌ها، تنگی دوپوست، با لعاب فیروزه‌ای و قلم مشکی با دهانه‌ای به شکل خروس و دسته‌ای به شکل دم خروس است و بر روی بدنه آن طرح‌های اسلیمی هنرمندانه‌ای نقش شده‌است. خروس در میان پیشینیان تمثیلی از خورشید به‌شمار می‌رفت و به باور قدما خروس‌ها پیام آوران خورشید بودند، همچنین توانایی خروس مبنی بر دور‌کردن شیاطین تقریبا در بیشتر فرهنگ‌های باستانی دیده می‌شود به همین دلیل خروس یکی از ارکان همیشگی مراسم‌های آیینی بوده‌است و دلیری و شجاعت خروس در عالم واقعیت نیز سبب شده که خروس را نمادی از غرور، صداقت، شجاعت، تکبر و قدرت بپندارند. تنگ خروس هم‌اکنون در موزه آبگینه نگهداری می‌شود. این تنگ توسط هنرمندان دستان سرامیک از جنس سفال در پخت ۸۵۰ درجه و لعاب فیروزه‌ای در پخت ۹۵۰ درجه بازسازی شده‌است.

نویسنده :شادی شعبانی