از دوره ایلخانی به بعد، بر روی تمامی سنگ قبرها تزئیناتی به‌وجود آمد؛ ازجمله وقتی پهلوان، دلاور و يا فرد جنگجویی می‌مرد، برای آن سنگ قبر معمولی نمی‌گذاشتند؛ بلكه شيرسنگی يا قوچ سنگی تراشيده، به عنوان سنگ قبر بر سر مزار او می‌گذاشتند تا مشخص شود كه اين فرد پهلوانی قدرتمند بوده‌است.
مردم آن دوره قوچ‌های سنگی را نماد قدرت و شکست ناپذیری می‌دانستند و به همین دلیل آن‌ها را روی مزار پهلوانان و جنگ آوران قرار می‌دادند.
از گذشته‌های دور مجسمه سنگی قوچ در بیشتر روستاهای آذربایجان دیده می‌شود، چون گوشت آن و تهیه بیشتر لوازم معیشت مانند قالیچه زیبا و لباس‌های مناسب و استفاده از پوست آن قوچ را مورد توجه قرار داده است و برای پدران و نیاکان‌شان سمبل فراوانی و غلبه بوده است.
این اثر زیبا نیز با توجه به قوچ سنگی که بر سر مقبره سرداران و دلاوران جنگی در دوره ایلخانیان قرار داده می‌شد، از جنس سفال در پخت ۸۵۰ درجه و لعاب فیروزه‌ای در پخت ۹۵۰ درجه توسط گروه هنری دستان بازآفرینی شده‌است.