ابریق واژه‌ایست عربی و به معنای آبریز یا تاج عروس است، از ابریق برای نگه‌داری مایعات همچون آب و شراب استفاده می‌شد. با توجه به کاربردی که ابریق‌ها داشتند به شکل‌های گوناگون و در انواع فلزی، سفالین و حتی چرمی ساخته می‌شدند؛ مثلا برای نوشیدن از کوزه مانندی دسته‌دار و بی‌لوله استفاده می‌شده‌است. یافته‌های باستان‌شناسی از ری، گرگان، نیشابور و سمرقند اهمیت این صنعت را در شرق سرزمین‌های اسلامی نشان می‌دهد، ظروف سفالی که در سده ۶ هجری در گرگان ساخته می‌شد اغلب ظروفی با لعاب فیروزه‌ای و دو پوست با نقش‌های برجسته، نقاشی روی لعاب و نقاشی‌های قلم مشکی، مجسمه‌های حیوانات و اشیای تزیینی بوده و گاهی از خطوط کوفی برای تزیین برخی ظروف استفاده می‌شد مانند ابریق سفالی لعاب‌دار قالبی، که بر روش شانه آن عبارت «الاقبال و الدوله و السعاده» به معنی «شانس و ثروت و خوشبختی برای او» به خط کوفی نقش شده‌است. این ظرف از گرگان کشف شده و اکنون در موزه آبگینه نگه‌داری می‌شود.

ابریق شانس و ثروت توسط گروه هنری دستان سرامیک از جنس سفال در‌پخت ۸۵۰ درجه و لعاب فیروزه‌ای ۹۵۰ درجه بازسازی شده‌است.

نویسنده : شادی شعبانی