انسان‌های نخستین به وسیله نشانه‌ها با محیط اطراف خود ارتباط برقرار می‌کردند و برای غلبه بر محیط اطراف خود و تناسخ از علائم و نشانه‌هایی که جنبه طلسم و جادو داشت استفاده می‌کردند، اغلب این نمادها و نشانه‌ها حیوانات بودند. یکی از کهن‌ترین و غنی‌ترین این نمادها ‌ نشانه‌ها در ایران نماد شیر و خورشید است.
در ادوار گذشته شیر به تنهایی نمادی از قدرت خاکی و‌ مظهر شجاعت و دلیری‌ست. قدیمی‌ترین مفهوم نمادین شیر در علم نجوم مورد استفاده قرار گرفته‌است اما نمادهای متفاوتی همچون فصول سال نیز در ایران رایج بوده‌است. به‌طور کلی شیر در ایران باستان و سایر تمدن‌ها نماد قدرت و شوکت زمینی بوده‌است. خورشید نیز جنبه تقدس و خارق‌العاده برای بشر به‌شمار می‌رفته‌است، حتی در آیین‌هایی مورد ستایش و‌پرستش قرار می‌گرفت. در هنرهای اسلامی معرب خورشید شمسه بود و هنرمندان مسلمان در بسیاری از آثار خود مفهوم کثرت در وحدت و وحدت در کثرت را به صورت شمسه نشان داده‌اند.
این دو نقش (شیر و‌خورشید) در کنار هم دارای مفاهیم نجومی و مذهبی هستند شیر مظهر قدرت زمینی و خورشید نماد قدرت آسمانی بوده.
شیدفر به معنی دارنده فر و جلال آفتاب الهام گرفته شده از کاشی‌‌ متعلق به قرن ۱۳ که توسط هنرمندان دستان سرامیک از جنس سفال در پخت ۸۵۰ درجه و لعاب و فیروزه‌ای در پخت ۹۵۰ درجه بازسازی شده‌است.

نویسنده : شادی شعبانی