نگرش ايرانيان از گذشته نسبت به آب موجوديتی مقدس بوده است به همین دلیل است که برای اين مايع مقدس ساخت ظروفی که در شان آن باشد ضروری بوده است. در ظروف آبخوری و آبريزها می توان مشربه ها را شامل تنگ، صراحی، ابريق، پارچ، ليوان، جام، پياله و کوزه دانست. ابریق های سفالی قدیمی ترین صنایع دستی هستند که توسط انسان ساخته شده اند. ابریق ظرفی برای نگهداری مواد معطر، آب، شراب و مایعات بود ابریق ها به شکل ها و از جنس های متفاوتی ساخته می شدند. تعدادی از آن ها از جنس سفال با دهانههایی به شکل منقار و ناودان و دستههایی به شکل حیوانات و طرحهای ساده شده هندسی و حیوانی که در آن زمان برای نگهداری مایعات مورد استفاده قرار میگرفته ساخته شده است. ابریق های دوران میانی اسلام از دوران سلجوقی تا پایان ایلخانی، از جایگاه ویژه ای در تاریخ هنر سفالگری ایران برخوردارند. این اهمیت از آنجا ناشی می شود که، این دسته از ظروف علاوه بر سادگی و داشتن فرم های منحصر بفرد، عناصر ناب و کلیدی را از هنرهای دوران قبلی خود به همراه داشته اند. فرم در بازنمایی هویت ایران اسلامی این آثار به گونه ای تاثیرگذار بوده که آنها را در زمره شاخص ترین آثار سفالی زمان خود قرار داده است. این ابریق سفالی که متعلق به دوره سلجوقیان است در کاشان ساخته شده و با نقش قالب زده پرنده و گل و لعاب تک رنگ لاجوردی تزیین شده است و هم اکنون در انستیو هنر مینیاپولیس آمریکا نگهداری می شود. این ابریق زیبا توسط گروه هنری دستان از جنس سفال در پخت 850 درجه و لعاب فیروزه ای در پخت 950 درجه بازسازی شده است.