عصر آهن در دانش باستان‌شناسی سومین و آخرین دوره در تقسیم بندی اعصار گذشته و آغاز تاریخ است، علت این نام گذاری به این دلیل است که در آن دوران بشر از آهن بسیار استفاده می‌کرد و آهن در جایگاه ماده‌ای برای ساخت ابزار و جنگ‌افزار سودبر قرار داشته.
یکی از نخستين زيستگاه‌های انسانی در ايران که از پيشينه تاريخی طولانی نیز برخوردار است؛ منطقه ابهر و مناطق اطراف ابهررود است. بررسی اين مناطق نشان می‌دهد كه دره ابهر رود در هزاره دوم پيش از ميلاد از رونق قابل توجهی برخوردار بوده است و در این منطقه به سبب تپه‌ها و‌گور تپه‌های بسیاری که داشته سفال‌ها و ظروف باستانی بسیاری کشف شده‌است. فرم یا شکل یک ظرف سفالین، یکی از ویژگی‌هایی است که می‌تواند معرف و نمایندە یک دورە تاریخی خاص باشد. شکل ظروف سفالین در هر تمدن و یا حتی دورە تاریخی متفاوت است، آن چنان که گاه با باورها، اعتقادات و مراسم آیینی مردم هم عصر خود پیوند می‌خورد. افزون بر آن، ظروف سفالین، بنا بر نیازها و کاربرد روزانە آن‌ها، اشکال متفاوتی می‌یابند که طبقه‌بندی و نام‌گذاری آن‌ها نیز بر همین مبنا صورت گرفته است. در همین راستا، ظرف‌های سفالین را بسته به عناصری چون دسته، لولە آبریز، پایه و رابطه ارتفاع ظرف و قطر، در سه گروه عمده جای می‌دهند.
یکی از این ظروف که متعلق به عصر دوم آهن است و هم اکنون در موزه باستان شناسی ابهر نگهداری می‌شود؛ از جنس سفال در پخت ۸۵۰ درجه و لعاب فیروزه‌ای در پخت ۹۵۰ درجه توسط گروه هنری دستان بازآفرینی شده‌است.
برای دیدن مابقی ظروف اینجا کلیک‌ کنید